Συνοπτική αποτίμηση των εκλογών

Τα βασικά δεδομένα της εκλογικής αναμέτρησης με ιδιαίτερης πολιτικής σημασίας μηνύματα για τη νέα κυβέρνηση, την Ευρώπη και τα απερχόμενα ή «απερχόμενης» πολιτικής κόμματα είναι τα εξής:

 

1.    Πρώτο δεδομένο: Η «αντιμνημονιακή» στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Το γενικό αποτέλεσμα των εκλογών, όπως προκύπτει από την κατανομή του αριθμού των εγγεγραμμένων ενεργών πολιτών (9.911.495) με τα ποσοστά και αριθμούς: της αποχής (36,13 % = 3.581.023) και των ψηφισάντων (63,87% = 6.330.671), καθώς και από την κατανομή των ψήφων μεταξύ:  (α) των πολιτικών παρατάξεων που εισήλθαν στη Βουλή (52,33% - 5.618.904), (β) των πολιτικών παρατάξεων που έμειναν εκτός Βουλής (8,62% = 545.704) και (γ) των λευκών και ακύρων ψηφοδελτίων (2,62% = 165.864), φανερώνει και στο μη ειδικό ότι ενέχει ένα μεγάλο ποσοστό έντονης αντίδρασης κατά του καθεστώτος δανεισμού που επιβλήθηκε το Μάη του 2010 και εφαρμόζεται μέχρι σήμερα. Εύκολα συνάγεται ότι το «αντιμνημονιακό αυτό ποσοστό αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. 

2.    Δεύτερο δεδομένο: Η πραγματική φυγή των ψηφοφόρων από τα παλαιά κόμματά τους, που διακυβέρνησαν την τα τελευταία πέντε έτη την Ελλάδα. Ότι η αντίδραση αυτή είναι έντονα «αντιμνημονιακή» προκύπτει σαφώς από τα εξής δείγματα: (α)  από το σπανιότατα τόσο μεγάλο ποσοστό καταψήφισης των παρατάξεων που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία πέντε έτη και αποδέχτηκαν χωρίς αντίσταση την επιβολή του απάνθρωπου καθεστώτος,  (β) από την καταφυγή στο ΣΥΡΙΖΑ, παρά  τη σαφώς αριστερή εμφάνισή του,  σημαντικού ποσοστού ψηφοφόρων από τις μη αριστερές παρατάξεις αυτής της περιόδου και (γ) από τον μέχρι εξαλλοσύνης άτακτο διασκορπισμό των μέχρι εξαλλοσύνης απελπισμένων και αγανακτισμένων σε όλων των κατηγοριών και ιδεολογιών κομματίδια.

3.    Δεύτερο δεδομένο: Εθνικής σύνθεσης «αντιμνημονιακό» μέτωπο. Από τη σύνθεση των μετακινηθέντων ψηφοφόρων είναι σαφές ότι η «αντιμνημονιακή» στάση του ελληνικού λαού είναι από όλα τα κοινωνικοπολιτικά στρώματα και, επομένως, συνιστά «εθνικό» ή «παλλαϊκό μέτωπο» αντίθεσης προς το απάνθρωπο και άνομο καθεστώς δανεισμού που μας επιβλήθηκε. 

4.    Τρίτο δεδομένο: Πολιτική σύνθεση και διασκορπισμός της αντιμνημονιακής πολιτικής. Από το γεγονός ότι η «αντιμνημονιακή» στάση εκφράστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού με όλους τους τρόπους έκφρασης που σκιαγραφήσαμε πιο πάνω, προκύπτουν: (α) μια αναντιστοιχία της «αντιμνημονιακής» πλειοψηφίας  με την πλειοψηφία του πρώτου κόμματος, (β) ένα πολύ υψηλό ποσοστό αποχής, παρά το φυσιολογικό κλίμα «θρίλλερ» που δημιουργούσε η σύγκρουση «μνημονιακής» και «αντιμνημονιακής» πολιτικής, (γ) μια πραγματική καταβαράθρωση των κομμάτων εξουσίας επίσης αναντίστοιχη με την πλειοψηφία του πρώτου κόμματος, (δ) μια ισχυρή παρουσία της «Χρυσής Αυγής», (ε) μια μείωση του ΚΚΕ και (στ) ένας υψηλός άτακτος διασκορπισμός ψήφων. Αυτά όλα δείχνουν ένα ευρύτατο πνεύμα απόρριψης των παλαιών κομμάτων της Βουλής συνοδευόμενο από μια συγκρατημένη εμπιστοσύνη-«δοκιμή» προς την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. 

 

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, προκύπτουν τα ακόλουθα πολιτικά μηνύματα:

1.    Πρώτο μήνυμα: Ο ελληνικός λαός, στη συντριπτική πλειοψηφία του, δεν έμεινε πολιτικά απαθής απέναντι στην επιβολή του καθεστώτος δανεισμού που τον οδήγησε στην εξαθλίωση και στην υποδούλωση, παραβιάζοντας όλες τις αρχές δημοκρατικής νομιμότητας. Απλώς δεν αντιστάθηκε ενεργά, γιατί ολόκληρο το σύστημα κοινωνικής και πολιτικής ηγεσίας και ενημέρωσής του συνεργάστηκε τις δυνάμεις κατοχής ενεργά, παθητικά ή με συστημική αντιπολίτευση. Η ψήφος του, πάντως, σ’ αυτές τις εκλογές είναι σαφώς «αντιμνημονιακή», είναι ψήφος ενός ανυπόταχτου λαού σε κάθε είδους δουλεία. Στο βάθος, η ψήφος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι κραυγαλέο μήνυμα για κυβερνητική πολιτική αντίστασης απέναντι στους δανειστές και όχι συμβιβασμού υποταγής.  Αυτό είναι το μήνυμα για κυβέρνηση και Ευρώπη.
 
2.    Δεύτερο μήνυμα: Το ότι το «αντιμνημονιακό» μένος του ελληνικού λαού είναι παλλαϊκό, κατανέμεται, δηλαδή, σε όλες τις κοινωνικές και οικονομικές διαστρωματώσεις, δίνει την κατεύθυνση της ακολουθητέας από τη νέα κυβέρνηση πολιτικής. Η πολιτική αυτή δεν περιορίζεται μόνο στην ανθρώπινη πλευρά της αποκατάστασης των εξαθλιωμένων και ποδοπατημένων από το καθεστώς φτωχών ανθρώπων (ανέργων, εργαζομένων, συνταξιούχων, μικρομεσαίων επαγγελματιών και μικροϊδιοκτητών ενός μικρού σπιτιού ή χωραφιού και κάθε κατηγορίας εξαθλιωμένων και διωγμένων ανθρώπων) μέριμνα που είναι αναμφίβολα αναγκαία και πρώτης προτεραιότητας. Το μήνυμα, όμως, κατευθύνει και προς τις θεμελιώδους προτεραιότητας πολιτικές, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει καμιά μέριμνα για τον άνθρωπο, τη δημοκρατία και του Έλληνες: (α)  προς την πολιτική απαλλαγής από τους παράνομους όρους υποδούλωσης της Ελλάδας, (β) προς την ουσιαστική αναδιοργάνωση του κρατικού μηχανισμού, ώστε να γίνει παραγωγικός και ουσιαστικός συμπαραστάτης του πολίτη και (γ) προς την επίσης ουσιαστική αναπτυξιακή πολιτική.

 

3.    Τρίτο μήνυμα: Η παλλαϊκή «αντιμνημονιακή» στάση του ελληνικού λαού κατευθύνει προς μια ευρωπαϊκή και εξωτερική πολιτική πανεθνικού χαρακτήρα με στόχο την ισότιμη θέση της Ελλάδας ως κυρίαρχου κράτους τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στη διεθνή κοινότητα (ΟΗΕ).  Με άλλες λέξεις, δίνει την κατεύθυνση προς μια χωρίς μονόδρομους τρισδιάστατη ευρωπαϊκή και εξωτερική πολιτική: (α) προς μια πολιτική πλήρους αποκατάστασης της κυριαρχίας της Ελλάδας, που κατέλυσαν οι δανειακές συμφωνίες, (β) προς μια πολιτική όχι υποταγής, αλλά ισότιμου μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και (γ)   προς μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική απέναντι στη διεθνή κοινότητα, που θα έχει στόχο την καλύτερη δυνατή επίλυση των εθνικών θεμάτων και την πιο συμφέρουσα για την Ελλάδα αξιοποίηση του εθνικού πλούτου.

 

4.    Τέταρτο μήνυμα: Η «αντιμνημονιακή» στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού έδειξε ότι οι σύγχρονοι μέθοδοι υποδούλωσης των λαών: το δόγμα του τρόμου, η δημιουργία του τραύματος ενοχής και η «πλύση εγκεφάλου» με έντεχνα ψεύδη πολιτικής ενημέρωσης δεν είναι αποτελεσματικά όπλα, όσο θα ήθελα οι χρήστες τους. Αυτό επιβεβαιώνει την ιστορική αλήθεια ότι κανένα όπλο επιβολής δεν είναι απόλυτα αποτελεσματικό. Στο τέλος στρέφεται εναντίον του χρήστη. Αυτό δείχνει και το μήνυμα των εκλογών: Καταδικάζει αμετάκλητα τους χρήστες αυτών των όπλων: (α) τα κέντρα εξουσίας του εξωτερικού που επέβαλαν το καθεστώς δουλείας στην Ελλάδα, (β) του πολιτικούς και κοινωνικούς εκπρόσώπους στη χώρα μας και (γ) τα χειραγωγημένα ΜΜΕ με το θλιβερό μέρος που υπέκυψε του μεγάλου και τόσο σημαντικού για τον άνθρωπο και την κοινωνία δημοσιογραφικού σώματος.

 

5.    Πέμπτο μήνυμα: Η «αντιμνημονιακή» στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων φέρει μαζί της και μια καθολική απόρριψη των κομμάτων του Κοινοβουλίου ως «άρρωστου και άθλιου πολιτικού συστήματος», όπως ονομάζεται από το κοινό. Πρόκειται, στην ουσία, για μια νέα απόρριψη «παλαιοκομματισμού», ανάλογου με εκείνον της Μεταπολίτευσης. «Παλαιοκομματισμός» τότε είχε χαρακτηριστεί ολόκληρη εκείνη η γενιά των πολιτικών κομμάτων που στήριζαν, συνεργάζονταν ή δε θέλησαν να συγκρουστούν ανοιχτά (όπως η Ένωση Κέντρο του Γεωργίου Παπανδρέου) με τα Ανάκτορα και με τους θεσμούς που εκπροσωπούσαν και πρακτόρευαν τα κέντρα εξάρτησης και μονοδιάστατης υποταγής της Ελλάδας. Σήμερα, ο ελληνικός λαός έδειξε ότι, στην πλειοψηφία του, απορρίπτει την πολιτική εκπροσώπησης, στήριξης ή ανοχής αντίστοιχης υποδούλωσης που ζει και υφίσταται κάτω από το καθεστώς δανεισμού του από το 2010.

 

6.     Έκτο Μήνυμα: Οι δύο αντιστοιχίες της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ που τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που επισημάναμε πιο πάνω (αντιστοιχία τις πλειοψηφίες του πανεθνικού μετώπου και της απόρριψης του σημερινού «παλαιοκομματισμού» είναι εύγλωττες για το πρώτο κόμμα των εκλογών. Μπορεί, κατά τη γνώμη μου,  να τις αμβλύνει, ακόμη και να τις καταργήσει, αν ανταποκριθεί «με αρετήν και τόλμην»,  κατά τη διακυβέρνηση της Ελλάδας,  σε όλα τα προηγούμενα μηνύματα.

 

Τα παραπάνω μηνύματα είναι προϊόντα της απλής λογικής, που τόσο λείπει στην πολιτική πράξη. Οι ειδικοί εκλογολόγοι ελπίζω να προχωρήσουν σε πολύ βαθύτερη ανάλυση. 

Πειραιάς, 29 Ιανουαρίου 2015

 

Γιώργος Κασιμάτης