Να αποφασίσουν οι Έλληνες για τον τόπο τους! (Τσίπρας-ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονούν, εμείς όμως τι φταίμε;) - του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αν η συμφωνία που καταλήγει η κυβέρνηση με την κυβέρνηση της πΓΔΜ και οι συνέπειές της, η ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, είναι τόσο καλές όσο λέει ότι πιστεύει, δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν τη θέτει σε δημοψήφισμα, προτού φυσικά αρχίσει να εκδίδει προσκλήσεις προς την πΓΔΜ σε ΕΕ και ΝΑΤΟ;

 

Οι ‘Ελληνες δεν είναι ηλίθιοι, να μην καταλάβουν τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, αν είναι σωστά. Εμένα, όπως και στον Τσώρτσιλ, ο ελληνικός λαός μου φαίνεται πολύ πιο έξυπνος από τους ηγέτες του. ‘Αλλα είναι τα ελαττώματά μας, κυρίως η εθνική μας αρρώστια του Εγωϊσμού. Το σίγουρο είναι ότι ο λαός δεν έχει τους ιδιοτελείς λόγους που έχουν οι ηγέτες του και οι βουλευτές του για να βλάπτουν τα συμφέροντα της χώρας τους, εκτελώντας τις εντολές ξένων.

 

Γιατί δηλαδή πρέπει να αποδεχθώ ότι η πΓΔΜ είναι πιο δημοκρατική χώρα από την Ελλάδα, ότι οι πολίτες της έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους Ελληνες, των οποίων μάλιστα το κυβερνών κόμμα δηλώνει ότι είναι Αριστερό. Πως το δηλώνει τώρα βέβαια αυτό είναι άλλη ιστορία. Από τη γερμανική Κατοχή και το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης, της σφοδρότερης που αντέταξε ευρωπαϊκός λαός στον Χίτλερ, με ηγεσία της Αριστεράς, και έως ότου εμφανίσθηκαν οι Σημίτης, Γ. Παπανδρέου και Τσίπρας, σε όλη την ιστορική τους διαδρομή, ανεξαρτήτως του τι μπορεί κανείς να τους προσάψει, η ελληνική Αριστερά και Κεντροαριστερά απετέλεσε τον κορμό των δυνάμεων που πάλεψαν στη χώρα για Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία.

 

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.

 

Κι έρχεται τώρα ένα κόμμα, που χρησιμοποίησε και αυτή την τεράστια, απείρου ηρωϊσμού παράδοση ως εφαλτήριο για την εξουσία, που υποσχέθηκε στους ‘Ελληνες ότι θα αγωνιστεί να τους απαλλάξει από τα νεοαποικιακά δεσμά των Μνημονίνων και των Δανειακών, όχι μόνο να υπογράφει το τρίτο και χειρότερο από δαύτα, αλλά και να κάνει όλα τα χατήρια ΝΑΤΟ και Αμερικανών.

 

Απόδειξη ότι αυτό κάνουν και ουδόλως τους ενδιαφέρει, όπως ισχυρίζονται, το ίδιο το μακεδονικό, είναι ότι το κάνουν σε όλα τα θέματα, ακόμα και αυτά που οι θέσεις τους, οι διακηρύξεις τους και η ιδεολογία που δήθεν έχουν θα έπρεπε να τους αποτρέπει.

 

Ολη η εξωτερική πολιτική αυτής της κυβέρνησης είναι η μετάφραση των Αμερικανικών και ΝΑΤΟΪκών επιθυμιών και δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα εθνικά συμφέροντα του ελληνικού λού, αντίθετα, τον εκθέτει σε πολύ σοβαρούς κινδύνους, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα.

 

Περιλαμβάνει την επικίνδυνη μετατροπή όλης της χώρας σε τεράστια στρατιωτική βάση των ΗΠΑ (χωρίς, επαναλαμβάνουμε, κανένα αντάλλαγμα) και την καταστροφή, κατόπιν αμερικανικής υποδείξεως,  των παραδοσιακών σχέσεων που διατηρούσε η Ελλάδα με τη Ρωσία, τη Σερβία, το Ιράν και πολλούς άλλους, σχέσεις που απετέλεσαν πολύτιμο πολιτικο-διπλωματικό κεφάλαιο και ασπίδα ασφαλείας της χώρας.

 

Μπορεί λόγω ιστορικής αδράνειας, μπορεί λόγω κατανόησης σε ένα βαθμό του ότι άλλο ο λαός κι άλλο οι κυβερνήσεις τους, μπορεί λόγω σεβασμού στην Ελλάδα και στο παρελθόν της (που δεν διαθέτουν οι πολιτικοί μας), να είναι όλοι αυτοί κάπως συγκρατημένοι, αλλά στο τέλος θα αντιδράσουν, και ήδη άρχισαν, είναι αναπόφευκτο.

 

Ποιο ακριβώς εθνικό συμφέρον (της Ελλάδας εννοούμε, όχι άλλων χωρών) εξυπηρετεί το ότι προχθές η μισή ισραηλινή αεροπορία έκανε άσκηση προσομοίωσης επίθεσης κατά του Ιράν, χρησιμοποιώντας όλο τον κυπριακό και ελληνικό εναέριο χώρο μέχρι την Κρήτη;

 

Δεν καταλαβαίνουν ή δεν ενδιαφέρουν τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ιθύνοντες οι τεράστιοι κίνδυνοι στους οποίους εκθέτουν την Ελλάδα (και την Κύπρο);

 

Ας βγει τέλος πάντων κάποιος αρμόδιος να εξηγήσει ευθέως και ευθαρσώς στον ελληνικό λαό τι είναι όλη αυτή η πολιτική, γιατί ασκείται, τι ακριβώς κερδίζουμε ή προσδοκούμε, από την μετατροπή της χώρας σε πολεμικό εφαλτήριο κατά του Ιράν, της Ρωσίας και των συμμάχων τους, ή πεδίο εγκατάστασης πυρηνικών όπλων. Μπορεί εμάς να μας διαφεύγει το τι κερδίζουμε και γιατί τα κάνουμε όλα αυτά, ας μας το πουν επιτέλους εκείνοι.

 

Ούτε ένας τίμιος και θαρραλέος άνθρωπος δεν υπάρχει σε αυτή την κυβέρνηση; Αλλά και η αντιπολίτευση που είναι;

 

 

Εθνος, Δημοκρατία και Ονοματολογία

 

Στη χώρα υπάρχουν όλες οι απόψεις. Από αυτούς που θεωρούν ότι η πΓΔΜ μπορεί να ονομάζεται Δημοκρατία της Μακεδονίας έως αυτούς που θεωρούν καταστροφή και πράξη προδοσίας να υπάρχει ο όρος Μακεδονία και τα παράγωγά του.

 

Για μας, όλες οι απόψεις είναι θεμιτές. Η χώρα πρέπει να μάθει να τις συζητάει και να τις συζητάει με επιχειρήματα, όχι όπως συνηθίζουν να αντιμετωπίζουν οι «Εθνομηδενιστές» τους «Εθνοκανίβαλους» και οι Εθνοκανίβαλοι» τους «Εθνομηδενιστές», για να σχηματοποιήσω κάπως (χωρίς να τους εξισώνω) τους δύο ακραίους πόλους στη χώρα, δηλαδή λούζοντας τους αντιπάλους τους με ένα σωρό βρισιές, προσβολές και επίθετα. Είναι τόσο δύσκολα και τόσο επικίνδυνα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο ελληνικός λαός, ώστε είναι όρος επιβίωσης πια να μάθουμε να μελετάμε, να συζητάμε να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας, αντί να καταφεύγουμε στην άνεση της σαχλαμάρας, της κραυγής και της δημαγωγίας.

 

Αν λοιπόν η συμφωνία αυτή (και οι συνέπειές της, η ένταξη δηλαδή της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ) είναι άριστη, όπως είπαμε, και αν το πιστεύει αυτό η κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα, τότε τίποτα δεν την εμποδίζει να τη θέσει στην κρίση των πολιτών, προτού φυσικά πάρει οποιοδήποτε μέτρο διευκόλυνσης της εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αρχίσουν να εκδίδονται οι προσκλήσεις και αρχίσουν οι προενταξιακές διαπραγματεύσεις.

 

 

Το κάρο πριν από το άλογο

 

Άλλωστε είναι τεράστιο διπλωματικό σφάλμα να γίνονται αυτά, προτού ολοκληρωθεί η συμφωνία, προτού γίνει το δημοψήφισμα στην πΓΔΜ κλπ., διότι δημιουργούνται τουλάχιστο πολιτικά, αν όχι και νομικά τετελεσμένα εις βάρος της Ελλάδας. Φοβούμεθα ότι δεν είναι καν λάθος, αλλά πρεμούρα της ελληνικής κυβέρνησης να ικανοποιήσει την Ουάσιγκτων, το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, χωρίς μάλιστα κανένα αντάλλαγμα.

 

 

Το προβλέψιμο τέλος όσων τα δίνουν όλα: η πολύ διδακτική εμπειρία του Μιλόσεβιτς

 

Μούρχεται τώρα στο μυαλό μια κουβέντα πούχα με τον Κάρολο Παπούλια, τότε Υπουργό Εξωτερικών, στη Λευκορωσία, όπου κάλυπτα δημοσιογραφικά μια επίσκεψή του εκεί. Ο Κάρολος υποστήριζε την συμφωνία του Ντέιτον, νομίζοντας ότι θα φέρει σταθερότητα στα Βαλκάνια. Τούπα κι εγώ, κάτι με τρώει βλέπετε και δεν το κλείνω το ρημάδι το στόμα μου, «Κύριε Υπουργέ, αν ο Μιλόσεβιτς δώσει το κεφάλι του Κάρατζιτς και του Μλάντιτς στους Αμερικανούς που του το ζητάνε, για ποιό λόγο οι Αμερικανοί θα χρειάζονται το κεφάλι του Μιλόσεβιτς;»

 

Ο Παπούλιας με αγριοκοίταξε αλλά δεν είπε τίποτα. Τι να απαντήσει άλλωστε σε μια τέτοια ερώτηση; Δυστυχώς, η δραματική συνέχεια μάλλον επιβεβαίωσε το βάσιμο της απορίας.

 

Ο Μιλόσεβιτς πίστεψε τον Χόλμπρουκ και ήλπισε ότι θα έλυνε το πρόβλημά του με μια συμφωνία μαζί του. Αλλά ο Χόλμπρουκ τον ξεγέλασε, όπως ξεγέλασαν οι Αμερικανοί τον Ιωαννίδη για την Κύπρο και τον Τσίπρα για τα Μνημόνια.

 

Σε μερικά χρόνια, η ψυχή του Μιλόσεβιτς αποχωρίστηκε από το σώμα του στις φυλακές της Χάγης, μερικές μέρες αφού μάταια ο δικηγόρος του προσπαθούσε να κινητοποιήσει τη «διεθνή κοινότητα» ότι κάποιοι θέλουν να δηλητηριάσουν τον πελάτη του. (Είχε βοηθήσει να βρεθεί στη Χάγη και ο «δικός μας», ο Γιώργος Παπανδρέου, δια του ‘Αλεξ Ρόντος, που αθωώθηκε πρόσφατα, όχι θα καταδικαζόταν, και του οποίου κ. Παπανδρέου ο κ. Κοτζιάς υπήρξε σημαίνων σύμβουλος και θεωρητικός, συνάδελφος δηλ. τρόπον τινά του Ρόντου, συμπέσας με τον κύριο αυτό στο Υπουργείο).

 

Πολλά χρόνια αργότερα,  το ίδιο το ειδικό Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αθώωσε τον Μιλόσεβιτς για τις σφαγές στη Βοσνία, αλλά ο μεγάλος δυτικός τύπος, που τον είχε μετατρέψει σε Τέρας  για την παγκόσμια κοινή γνώμη, δεν μπήκε καν στον κόπο ούτε μονόστηλο να βάλει για την απόφαση.

 

Το αντίστοιχο ερώτημα προς τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα ήταν: «’Οταν θάχεις κάνει όλα τα χατήρια στους Πιστωτές, στους Αμερικανούς, στο ΝΑΤΟ και στους Ισραηλινούς, για ποιο λόγο όλοι αυτοί θα χρειάζονται εσένα και το κόμμα σου;»

 

Και για τη χώρα: «‘Όταν θα έχουμε παραδώσει τα πάντα, την ιδιοκτησία μας, δημόσια και ιδιωτική, την οικονομική μας πολιτική, τα εδάφη και τη γεωπολιτική μας θέση, την εξωτερική μας πολιτική, όταν θάχουμε οι ίδιοι συνυπογράψει το τέλος μας, γιατί θα χρειάζονται την Ελλάδα με Έλληνες;

 

Είναι πολύ άσχημο πράγμα να τσακώνεσαι με τους Αμερικανούς. Το μόνο χειρότερο είναι να (νομίζεις ότι) τους έχεις φίλους.