Νεκρή Εποχή
1
Η μεγάλη λεωφόρος η μεγάλη λεωφόρος
γεμάτη χορτάτους απαστράπτουσα
δεξιά τα λεωφορεία αριστερά οι πεζοί
οι υπόνομοι στη σειρά περιμένουν πτύελα
και κατουρήματα μελλοθάνατων σκυλιών
οι μελλοθάνατοι πεζοί αγοράζουν θάνατο
παγωτά πασατέμπο προφυλακτικά
εκεί ακριβώς κάτω από την επιγραφή
“Κατάστημα Υποδημάτων”
σταμάτησα αιφνιδίως κοιτάζοντας
ή μάλλον χωρίς να κοιτάζω τίποτε το συγκεκριμένο
κοιτάζοντας ίσως μέσα μου
και μη βρίσκοντας τίποτα
απολύτως τίποτα
ούτε φώτα ούτε βιτρίνες ούτε ρεκλάμες
ούτε ακόμα και υπονόμους
σκέφτηκα το μεγάλο λάθος
το μεγάλο λάθος είναι ότι σκέφτηκα
τη μεγάλη λεωφόρο τη μεγάλη λεωφόρο
το λεωφορείο τους καλούς τους σκύλους
και τους μελλοθάνατους.
2
Είναι η εποχή μας κολοβή * ξεκίνησε περήφανη σαν παγώνι
με σημαίες και με ταμπούρλα *
ανέπνευσε έως θανάτου * σκόρπισε γιασεμί και μέλι
εθώπευσε γοήτευσε εμέθυσε *
πλήθη πρώην σκλάβων * και νυν αιχμαλώτων
εξηπάτησε *
3
Ο άλλος που ήμουν εγώ έγινα ξανά ο ίδιος
τη στιγμή που σε γνώρισα
δηλαδή όταν πίστεψα ότι σε γνώρισα
ενώ στην πραγματικότητα ζούσα το όνειρο
ενός Κύκλωπα
ερωτευμένου.
4
Δεν με πίστεψες * κι αυτό το βρίσκω φυσικό
γιατί ξέρω πως η φωνή μου * χάνεται
* στους μεγάλους ορίζοντες
στα σκοτεινά δωμάτια * και στους καθρέφτες
* κ’ εκείνο το σαξόφωνο
που έπνιξες *
κοιτώντας πίσω από τον ώμο μου * την ξεχασμένη ζωή μου
σαν ένα ρούχο * πλάι στην κόκκινη βάρκα
* του Ιουλίου.
5
Τις σημαίες τις σημαίες ποιοι τις βαστούν
ποιοι βαστούν τις σημαίες
τα λάβαρα τα εξαπτέρυγα
τα πολύχρωμα πλακάτ
με τα συνθήματα και τις λέξεις κλειδιά
τις λέξεις μπουρλότα.
Προχωρούν βαθειά μέσα στα πλήθη
μέσα στα πλήθη κι αυτά υποφέρουν
υποχωρούν χαίρονται κραυγάζουν
εκρήγνυνται.
Και μέσα από τις χιλιάδες φωτιές πυρκαγιές
πυρκαγιές
πυρήνες
καταιγίδες
η ιστορία αναπλάθεται
και βγαίνει αυτός ο γνωστός μας τύπος
ο γνωστός τύπος
ο κυρ - Παπαδόπουλος
αυτός που όλοι τον ξέρουμε
και που κανείς δεν περίμενε.
Τόση σοφία τόση σοφία είχαμε
ώστε να μη δούμε
να μη δούμε -ίσως δεν το βλέπουμε ακόμη-
το πιο ακριβό μας δημιούργημα
αυτό που μας κόστισε
μας κόστισε τόσο ακριβά
ακριβά και τελεσίδικα.
6
Να μάθεις να περιμένεις
και να περιμένεις
πάντα μαθαίνοντας
και πάντα περιμένοντας
να ελπίζεις
και πάντα ελπίζοντας
να περιμένεις
μαθαίνοντας
την πίκρα.
7
Όταν όπως μέσα στη νύχτα το σκοτάδι αναδιπλώνεται
χτυπημένο από λάμψη μακρινής αστραπής
μέσα στη χαμένη ζωή μου χαμένη μέσα σε πλήθη και λάμψεις
ήρθε ένα φως μακρινό με τη δύναμη του τέλους
να σημάνει την αρχή της ζωής μου που πέθανε και πάλι ξανάζησε
έτοιμη πάντα για τους μεγάλους θανάτους που μας οδηγούν σταθερά
στην κοίτη εκεί που όλα τελειώνουν και όλα αρχίζουν.
Κ’ έτσι είδα ξανά το εξαίσιο θέαμα
την ωραία πομπή που δεν ήταν παρά γλώσσες φωτιάς
μιας φωτιάς που καιγόταν και ξανάναβε από τον εαυτό της
και προχωρούσε περήφανη και σημαντική
πάντα ενάντια στον άνεμο των άστρων
που στροβιλίζοντας μέσα στο πρώτο χάος
βυθιζόταν μέσα στη χοάνη της μεγάλης νύχτας
που ήταν η ίδια η ψυχή μου.
Πώς να μείνω αδιάφορος σ’ αυτή την πύρινη σύγκρουση
καμωμένη από τα στοιχεία μου στοιχεία ονείρου και προσμονής;
Ήμουν εγώ η χοάνη και ο αστρικός άνεμος
ήμουν εγώ η σύγκρουση λίγο πριν από την σύγκρουση
και η φωτιά και η πορεία και η απουσία και το κενό
έτσι που στο τέλος δεν ήμουν τίποτα
όμως ένα τίποτα μεγαλειώδες
πολύ περισσότερο μεγαλειώδες από χίλιους θανάτους ενωμένους
παντοδύναμους και υπέροχους
καθώς σφραγίζουν με την αιμάτινη βούλα τους
το γαλάζιο αιδοίο της ζωής έτοιμο πάντα
να δεχτεί το κοντάρι του ήλιου που είναι ο άλλος εαυτός μου.
Δεν είδα τίποτα δεν έμαθα τίποτα δεν ξέχασα τίποτα
απ’ όλα τα τίποτα ξαναφτιάχνω τώρα το καινούριο μου πρόσωπο
θα ‘ναι κι αυτό ένα καινούριο τίποτα όμως τίμιο
σαν το ψωμί που πετούν στα σκυλιά των μεγάλων δρόμων
μια στιγμή πριν συντριβούν στους τροχούς
και θα μείνουν ανάσκελα και τυμπανιαία αφού σπαράξουν
για λίγο ή για πολύ όμως αυτό δεν έχει σημασία
αφού το ψωμί έγινε αίμα εγώ έγινα αίμα
και με στεγνώνουν οι τροχοί και το χώμα και ο άνεμος
των μεγάλων φορτηγών που προχωρούν σταθερά και αδιάφορα
εφοδιάζουν με αυταπάτες και πτώματα τους αδιάφορους διαβάτες
της νεκρής εποχής μας.
Τέλος σε είδα.
Ήσουν πάντα εσύ πάντα πρώτη και τελευταία.
Ήσουν ο θάνατος ακριβώς για να σβήσουν όλα
και να γραφτεί ξανά το άλφα και το βήτα
όμως μ’ ένα καινούριο νόημα πρωτόφαντο άγνωστο και απειλητικό
που να αμφισβητεί οριστικά όλα όσα είδαμε και δεν είδαμε
όσα μάθαμε και θα μάθουμε και προπαντός όσα ξεχάσαμε για πάντα
τόσο πολύ τόσο βαθειά και τόσο πικρά που έγιναν η μνήμη μας η μοναδική
η μνήμη των βουνών μας σκεπασμένη με θυμάρια και σκίνα
φωλιές φιδιών φιδιών με σταχτιές βούλες πάνω στα πράσινα λέπια
που τόσο μοιάζουν με τις άγραφτες λέξεις γεμάτες σκοτεινά νοήματα
έτοιμα να συλλάβουν την έννοια αγάπη εντούτοις ασύλληπτη
άχρωμη άοσμη άφαντη και συγκλονιστική.
Ήρθες εσύ και εντούτοις ήσουν η ίδια
όπως θα ήσουν αν δεν ήσουν εσύ
όπως ακριβώς ήσουν τότε που σε γνώρισα
και τότε που δεν σε γνώρισα
και δεν θα σε γνωρίσω ποτέ
γιατί σε ξέρω γιατί σε ήξερα και σε ξέχασα για πάντα
για να μείνεις για πάντα στη μνήμη μου
φωτεινή απουσία και πόνος.
Και όλα αυτά έγιναν η μεγάλη πληγή
μεγάλη σαν κόκκινη πεδιάδα
με χώμα σκληρό αργιλώδες αιμάτινο
με ελάχιστη βλάστηση βασανισμένη από τον μεγάλο δυτικό άνεμο
δηλαδή τον άνεμο της μεγάλης δύσης
που σταθερά δολοφονεί τους ήλιους και τους αθώους
αυτούς που όπως εγώ έμειναν με τα μάτια ορθάνοιχτα
μαγεμένα στο γαλάζιο στο κόκκινο και στο πορτοκαλί
περιμένοντας μάταια τα χρώματα να μιλήσουν
ή να τραγουδήσουν ή να σιωπήσουν για πάντα
δημιουργώντας τη Συμφωνία της Σιωπής
με μελωδίες από σιωπή
ρυθμούς και αρμονίες από σιωπή και δακρυσμένα πεντάχορδα.
Και τότε πάνω στην πεδιάδα του αιμάτινου ήχου μου
ζεμένο σε χίλια βόδια
ήρθε το αλέτρι που έχει το σχήμα της απουσίας σου
και περνά και ξαναπερνά με σχίζει και με ανασκαλεύει
ως τα ύστατα της αίσθησης και της μη αίσθησης
έτσι που όλα αλλάζουν η βλάστηση γίνεται ένα με το χώμα
για να δεχτεί το σπόρο του πρώτου δέντρου
αυτού που θα γεννήσει τον πρώτο καρπό
και θα θρέψει τον πρώτον άνθρωπο
και την πρώτη γνώση.
Σε λένε αγλάισμα.
Και ίσως ποτέ να μη μάθεις αυτό που ήξερες πάντα
γιατί ακριβώς το ήξερες πριν την αρχή του
και θα το ξέρεις πάντα μετά το τέλος του
και ούτω καθ’ εξής εις τους αιώνας των αιώνων.
ΔΕΙΤΕ/ΑΚΟΥΣΤΕ/ΔΙΑΒΑΣΤΕ
-
130 ΠΟΙΗΜΑΤΑ
12.02.2014
Δε θα μπορέσω ποτέ μου να εννοήσω τη σοφία
Δε θα μπορέσω ποτέ μου να εννοήσω
τη σοφία εκείνη που χαρίζει το γέλιο
και την αυταπάτη στους ανθρώπους..... -
78 ΑΡΘΡΑ
30.07.2015
Διακήρυξη
Nα υπερασπιστούμε το ‘Όχι του ελληνικού λαού!
Να υπερασπιστούμε την πατρίδα και τη δημοκρατία!
Στις 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία, το τελεσίγραφο των Πιστωτών, που ενεργούν ως ανελέητοι αποικιοκράτες και καταστροφείς της χώρας μας. Ζήτησε την διακοπή της μνημονιακής πορείας καταστροφής και λεηλασίας της χώρας, αποικιοποίησης της Ελλάδας, που ξεκίνησε τον Μάιο 2010.
-
38 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
13.08.2015
Συνέντευξη Μίκη Θεοδωράκη στο περιοδικό MENSA το 2010
Η μοναξιά πράγματι αποτελεί προϋπόθεση για την δημιουργική πράξη. Επειδή ξεκίνησα από πολύ νωρίς την σχέση μου με την Τέχνη και φυσικά περισσότερο με την Μουσική, έμαθα να νοιώθω μόνος κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, σε σημείο οι άλλοι να μην υπάρχουν καν για μένα, ακόμα και όταν ο άλλος εαυτός μου, ο αγωνιστής, με οδηγούσε σε χρονοβόρες, ψυχοφθόρες έως και σαρκοφάγους θυσίες εναντίον του εαυτού μου για χάρη των άλλων!......
-
11 VIDEOS
13.12.2017
Ελλάδα η κραυγή της σιωπής
257/5000
Πρωτότυπος τίτλος: "La Grece - Le cri du silence" (Ελλάδα - Η κραυγή της σιωπής). Λίγους μήνες πριν από την κατάρρευση της στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα, ο Μίκης Θεοδωράκης αφηγείται ένα γαλλικό ντοκιμαντέρ (από τον Έλληνα Ρόμπερτ Μανθούλη) για τη μουσική της χώρας του. -
19 ΟΜΙΛΙΕΣ
20.09.2011
Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο θέατρο ανατολικής τάφρου Χανίων - Αλλαγή πορείας
Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως λαός είναι ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε όλοι μαζί στο ίδιο καράβι που ονομάζεται Ελλάδα. Ότι επομένως μας αφορά άμεσα τόσο η κατάσταση του πλοίου όσο και οι συνθήκες του ταξιδιού. Αν σταματήσουν οι μηχανές, σταματάμε κι εμείς κι αν βουλιάξει, τότε βουλιάζουμε κι εμείς. Αριστεροί, δεξιοί, πλούσιοι, φτωχοί, αδιακρίτως όλοι μαζί.
-
149 ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ & KEIMENA
27.04.2014
Επιτάφιος Β
Κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη που ενσωματώθηκε στο βιβλίο "Μελοποιημένη Ποίηση"
-
153 ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ ΤΥΠΟΥ
31/7/1964
Άξιο της Ρωμιοσύνης το "Αξιον Εστί" των Ελύτη-Θεοδωράκη
Άρθρο στο περιοδικό "Δρόμοι της Ειρήνης" του Μανώλη Παπουτσάκη για το έργο.
-
49 ΔΗΛΩΣΕΙΣ
09.02.2016
Μήνυμα Μίκη Θεοδωράκη : Ώρα Μηδέν
Εδώ και καιρό ζούμε τις συνέπειες της ανυπαρξίας πολιτικής από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. -
28 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΑ
28.08.1970
Ένας ποιητής έφτιαξε την επανάσταση
Συνεχίζοντας την περιήγησή μας στην ελληνική ιστορία, φτάνουμε τώρα στην καρδιά της ουσίας του “φαινομένου Θεοδωράκη”, σε αυτό το ανεπανάληπτο του πώς κανείς μπορεί να εκφράσει έναν ολόκληρο λαό μέσα από τη μουσική του.
-
64 ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΣΠΙΘΑ
22.06.2013
Θα προχωρήσουμε ούτως ή άλλως - του Μίκη Θεοδωράκη
Η Ενιαία Σπίθα Αττικής χαιρετίζει όποιον και όποια ανεξάρτητο πολίτη μπαίνει στις γραμμές της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών Σπίθα σε όλη την Ελλάδα, ακόμα και στο εξωτερικό, με πνεύμα αγωνιστικό, προσφοράς, θυσίας, μελέτης, συναγωνιστικότητας και αδερφοσύνης μεταξύ μας.
-
33 ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΑΡΘΡΑ
14.12.2016
ΟΧΙ στην απέλαση των 8 Τούρκων αξιωματικών
Κάντε κλικ στην ανάρτηση για να δείτε το κείμενο -
51 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
04.05.2020
Μένουμε σπίτι: Ο Γιώργος Νταλάρας με τραγούδια Θεοδωράκη και Τσιτσάνη στο MEGA
Ο Γιώργος Νταλάρας ερμηνεύει τραγούδια δύο μεγάλων Ελλήνων συνθετών, του Μίκη Θεοδωράκη και του Βασίλη Τσιτσάνη το βράδυ της Παρασκευής 8 Μαϊου στις 11 το βράδυ, στο MEGA.
-
16 Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
06.11.2012
Ομιλία Γραμματέα Κ.Α.Π. – Σπίθα Πατσίκα Μιχαήλ στο ίδρυμα Κακογιάννη
Τον Μάϊο του 2010, εισήλθε η χώρα μας στο καθεστώς του Πρώτου Μνημονίου. Τον Ιούνιο, του ίδιου έτους, ο Μίκης Θεοδωράκης δηλώνει ότι η χώρα τελεί υπό κατοχή.
Σήμερα το ίδιο ακούμε και από τον προεξάρχοντα της Εκκλησίας τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. -
16 ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
26.03.2015
Ο απαράδεκτος πόλεμος αντιπολίτευσης και ΜΜΕ κατά της κυβέρνησης και υπέρ των δανειστών την ώρα των διαπραγματεύσεων της χωράς
Η θέση που παίρνω δημόσια για τη συκοφαντική επίθεση κατά του καθηγητή και υπουργού Γιώργου Κατρούγκαλου δεν είναι μόνο για να υπερασπιστώ τον άξιο πανεπιστημιακό δάσκαλο και πολιτικό, του οποίου τις ικανότητες, το ήθος και την αγωνιστικότητα για τη δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος και τα δικαιώματα του ανθρώπου γνωρίζω πολύ καλά από την εποχή που ήταν μαθητής μου στο Πανεπιστήμιο και από τη συνεχή συνεργασία μαζί του μέχρι σήμερα.
-
61 ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
26.03.2016
Τελικά ποιος είναι φιλόζωος; - του Γιώργου Ταξιδευτή
Υπάρχουν άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται “φιλόζωοι” και διατηρούν δύο και τρία ζώα. Πολλές φορές όμως, δε μπορώ παρά να διαφωνήσω με αυτά που βλέπω ή μου διηγούνται. Ίσως γιατί η λέξη φιλόζωος για μένα, περιέχει ένα νόημα τέτοιο, που δεν μπορεί να ταιριάξει με τη συμπεριφορά που έχουν τέτοιοι άνθρωποι προς τα ζώα.....
-
1 ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ GUY WAGNER
25.05.2016
Στον Guy Wagner: Αποχαιρετισμός
Αγαπημένε μου Guy,
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έφυγες για πάντα εσύ που με την αγάπη και την φιλία σου ήσουν το πιο πολύτιμο στήριγμά μου από την στιγμή που σε γνώρισα, εδώ και 43 περίπου χρόνια, μέχρι αυτή τη στιγμή που σε χάνω για πάντα. -
1 ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ GAIL HOLST
18.02.2014
Αρχαίες και σύγχρονες ελληνικές τραγωδίες στις όπερες του Μίκη Θεοδωράκη [«Μήδεια», «Ηλέκτρα», «Αντιγόνη»]
Η σχέση των Ελλήνων με την αρχαία τραγωδία είναι ιδιαίτερα συγκινητική αυτή την εποχή που η Ελλάδα φαίνεται να βυθίζεται σε μια άβυσσο φτώχειας, παράνοιας και κοινωνικής αποσύνθεσης. Η παρούσα οικτρή κατάσταση της χώρας προκαλεί συναισθήματα déjà vu στους μεγαλύτερους σε ηλικία Έλληνες, εκείνους που έζησαν όχι μόνον τη δικτατορία των συνταγματαρχών, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές του 1970, αλλά που θυμούνται και την πείνα της Κατοχής και την ωμότητα του Εμφύλιου Πολέμου. Τα διαστήματα σχετικής ειρήνης και δημοκρατίας στην πρόσφατη ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας έχουν βιωθεί στη σκιά των προηγούμενων πολύ τραγικών γεγονότων, τα οποία διαμόρφωσαν τη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών.
-
52 ΑΡΘΡΑ ΑΛΛΩΝ
18.06.2018
Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Κοτζιάς - του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Τρόμαξα βλέποντας την ανυπόκριτη χαρά στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού, καθώς συναντούσε τον Παυλόπουλο να του ανακοινώσει τη συμφωνία για το όνομα της πΓΔΜ.
Ο άνθρωπος δεν ξέρει ούτε τι κάνει, ούτε τι θα συμβεί στη χώρα, στην αριστερά και στον ίδιο, εξαιτίας όσων κάνει! Βάζει τώρα το κόμμα του, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει τους Αμερικανούς, σε μετωπική σύγκρουση με τη δύναμη του ελληνικού εθνισμού, την ίδια ακριβώς που τον ανέβασε την εξουσία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις, ρίχνει τα σπέρματα για να πάμε σε εμφύλιο, έστω και χαμηλής έντασης, ιδίως με τον τρόπο που επιχειρεί να παρακάμψει τη Βουλή και τον ελληνικό λαό σε ένα τέτοιο κρίσιμο θέμα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
